เธออยู่ลึกเกินจะเปรียบ
เกินจะพรรณณา และพาฉันล่องลอยไป
แว่วยินเสียง เรียกกระซิบและกลิ่นเส้นผม
ลอยปลิวมากับลม
ช่วยตอบฉัน โปรดอย่าเฉยเย็นชา
ยังสบายดีใช่ไหม เธอผู้เป็นนิรันด์
โปรดเถอะขอให้เธอมองตา
ยิ้มบางบาสักครั้ง
มีเพียงความรักที่เธอจองจำ
จวบจนฉันตาย
เธออยู่ลึกเกินจะเปรียบ
เกินจะพรรณณา และบอกฉันในบางสิ่ง
อยู่ตรงนี้ อยู่กับฉัน
ปลอบโยนฉัน แม้ว่าฝันสลาย
ช่วยตอบฉัน โปรดอย่าเฉยเย็นชา
ยังสบายดีใช่ไหม เธอผู้เป็นนิรันดร์
ได้โปรดเถอะขอฉันภาวนา
ช่วยพาฉันไปจากนี้
เวลาสุดท้ายแม้วินาที
คงเหลือเพียงร่างกาย ชั่วนิจนิรันดร์
ฉันจะอยู่ตรงนี้
ฉันจะอยู่ตรงนี้
ฉันจะอยู่ตรงนี้